zaterdag, maart 05, 2005
Lunch opTriungsvann
Inderdaad, lunch op Triungsvann. Deze week is er eindelijk dan toch wat sneeuw gevallen, genoeg om eens te kunnen gaan langlaufen in de Bærumsmarka. Even voor de middag heb ik dan de bus richting Fossum genomen, en ben ik aan het eerste tochtje van de winter begonnen.
Fossum is een populair vertrekpunt: de bus stopt er, er is een parkeerplaats, het is het vertrekpunt van een lysløype (een verlichte piste), er staat een schans, en er zijn een aantal clublokalen. Van Fossum gaat het eerst naar Østernvann, een klein stuwmeertje, vanwaar men dan verder kan gaan naar Åbortjern of Brunkollen. Wanneer je aan de stuwdam komt, ben je al ongeveer anderhalve kilometer ver.
Op de foto links zie je het Oostelijke gedeelte van Østervann, met op de achtergrond de Wyllerløype voor het Alpijns skiën. De foto is genomen vanaf de grote stuwdam, maar aan het einde van het meertje kan je de bovenrand van een kleinere dam zien. Links van de dam kan je in de zomer picknicken en pootjebaden.
Vanaf Østernvann ging de tocht dan verder via Åbortjern naar Triungsvann. De løype naar Triungsvann volgt eigenlijk gewoon het fietspad uit de zomer, en het is altijd merkwaardig om exact dezelfde omgeving uit de zomer in de winter weer te zien. Van Triungsvann heb ik in oktober al eens foto's gemaakt, en de foto's hieronder werden gemaakt vanop de rechtertip van het eilandje in Triungsvann, waar ik dus mijn lunch heb gegeten.
De eerste foto geeft een zicht van Triungsvann in Noordelijke richting, te vergelijken met de eerste foto van oktober. Je kan nu zien waar de skiløype loopt, recht over het water naar de andere kant van het meer dus.
De tweede foto kijkt terug naar de plaats waar ik de foto's in oktober genomen heb, met de twee stenen die ook op de foto van het eilandje staan, maar dan van de andere kant. Eigenlijk gaat de echte løype nog steeds verder via het fietspad uit de zomer, dat wil zeggen langs de rand van het meertje, maar dat is maar een saaie bedoening. Het is veel leuker over het meertje te gaan met wat variërend landschap, en dan kan je trouwens van dichtbij eilandjes en bomen zien die je in de zomer uiteraard niet kan bereiken.
Als laatste foto van Triungsvann ten slotte nog de plaats waar ik mijn lunchpakket heb opgegeten. Waarom recht blijven staan als je je even goed een kwartiertje kan neerzetten om rustig je boterhammetjes op te eten?
Na Triungsvann ging de tocht verder via Hvitsteinsvannet, om uiteindelijk tot Tjæregrashøgda te komen, het hoogtepunt van de skitocht. Tjæregrashøgda ligt op 485 meter boven de zeespiegel, bijna 300 meter hoger dan Fossum. Het panoramische punt ligt zelfs al over de bergkam, want je kan er Lommedalen inkijken. Het laatste stuk was wel een lastige klim, omdat er duidelijk minder sneeuw lag. Misschien weggeblazen door de wind?
De foto links toont een deel van Lommedalen, met onderaan Burudvannet. Zoals je kan zien stond de hond van een toevallige voorbijganger te poseren toen ik de foto nam. Er zijn trouwens redelijk veel mensen die inderdaad hun hond(en) meenemen wanneer ze een skitochtje maken, en naar gelang het weer krijgen sommige honden zelfs laarsjes aangemeten opdat hun tenen niet zouden bevriezen.
De laatste foto's werden net als de allereerste gemaakt op een vlak stuk tussen Tjæresgrashøgda en Brunkollen, ergens voorbij Blekketjern. Op dat stuk ben ik bijzonder weinig mensen tegengekomen, niet alleen omdat dat stuk het verst van Fossum verwijderd ligt, maar ook omdat zaterdag eigenlijk niet de traditionele dag voor uitstapjes is in Noorwegen. Zaterdag is gewoonlijk gereserveerd voor inkopen, terwijl zondag de grote uitstapdag is. Bovendien is het zo dat er in de stad maar een dun laagje sneeuw ligt, zodat nogal wat mensen denken dat je eigenlijk niet kan gaan skiën. Ik dacht zelf ook gisterenavond dat het niet mogelijk zou zijn om een te skiën, maar ik ben gelukkig toch maar gegaan.
De rest van de toch ging dan via Brunkollen (voor een wafel en een warme cacao) terug naar Østervann en Fossum. Bij de terugtocht vanuit Brunkollen heb ik me wel ergens vergist tijdens de afdaling, want het was eigenlijk de bedoeling via Triungsvann naar Østervann te gaan, niet rechtstreeks. Daardoor was ik een uur vroeger bij de bus dan oorspronkelijk gepland, maar achteraf gezien was dat zo erg nog niet.
Wel grappig was dat toen ik over Østernvann «vloog», twee buitenlanders (ik vermoed ergens uit het Midden-Oosten aan de taal te horen) mij duidelijk voor een Noor hielden. Aan de stuwdam stonden ze foto's van mekaar te nemen, en toen ik recht op hen af kwam geskiëd namen ze snel een foto met mij op de achtergrond!
Inderdaad, lunch op Triungsvann. Deze week is er eindelijk dan toch wat sneeuw gevallen, genoeg om eens te kunnen gaan langlaufen in de Bærumsmarka. Even voor de middag heb ik dan de bus richting Fossum genomen, en ben ik aan het eerste tochtje van de winter begonnen.Fossum is een populair vertrekpunt: de bus stopt er, er is een parkeerplaats, het is het vertrekpunt van een lysløype (een verlichte piste), er staat een schans, en er zijn een aantal clublokalen. Van Fossum gaat het eerst naar Østernvann, een klein stuwmeertje, vanwaar men dan verder kan gaan naar Åbortjern of Brunkollen. Wanneer je aan de stuwdam komt, ben je al ongeveer anderhalve kilometer ver.
Op de foto links zie je het Oostelijke gedeelte van Østervann, met op de achtergrond de Wyllerløype voor het Alpijns skiën. De foto is genomen vanaf de grote stuwdam, maar aan het einde van het meertje kan je de bovenrand van een kleinere dam zien. Links van de dam kan je in de zomer picknicken en pootjebaden.Vanaf Østernvann ging de tocht dan verder via Åbortjern naar Triungsvann. De løype naar Triungsvann volgt eigenlijk gewoon het fietspad uit de zomer, en het is altijd merkwaardig om exact dezelfde omgeving uit de zomer in de winter weer te zien. Van Triungsvann heb ik in oktober al eens foto's gemaakt, en de foto's hieronder werden gemaakt vanop de rechtertip van het eilandje in Triungsvann, waar ik dus mijn lunch heb gegeten.
De eerste foto geeft een zicht van Triungsvann in Noordelijke richting, te vergelijken met de eerste foto van oktober. Je kan nu zien waar de skiløype loopt, recht over het water naar de andere kant van het meer dus. De tweede foto kijkt terug naar de plaats waar ik de foto's in oktober genomen heb, met de twee stenen die ook op de foto van het eilandje staan, maar dan van de andere kant. Eigenlijk gaat de echte løype nog steeds verder via het fietspad uit de zomer, dat wil zeggen langs de rand van het meertje, maar dat is maar een saaie bedoening. Het is veel leuker over het meertje te gaan met wat variërend landschap, en dan kan je trouwens van dichtbij eilandjes en bomen zien die je in de zomer uiteraard niet kan bereiken. Als laatste foto van Triungsvann ten slotte nog de plaats waar ik mijn lunchpakket heb opgegeten. Waarom recht blijven staan als je je even goed een kwartiertje kan neerzetten om rustig je boterhammetjes op te eten?Na Triungsvann ging de tocht verder via Hvitsteinsvannet, om uiteindelijk tot Tjæregrashøgda te komen, het hoogtepunt van de skitocht. Tjæregrashøgda ligt op 485 meter boven de zeespiegel, bijna 300 meter hoger dan Fossum. Het panoramische punt ligt zelfs al over de bergkam, want je kan er Lommedalen inkijken. Het laatste stuk was wel een lastige klim, omdat er duidelijk minder sneeuw lag. Misschien weggeblazen door de wind?
De foto links toont een deel van Lommedalen, met onderaan Burudvannet. Zoals je kan zien stond de hond van een toevallige voorbijganger te poseren toen ik de foto nam. Er zijn trouwens redelijk veel mensen die inderdaad hun hond(en) meenemen wanneer ze een skitochtje maken, en naar gelang het weer krijgen sommige honden zelfs laarsjes aangemeten opdat hun tenen niet zouden bevriezen. De laatste foto's werden net als de allereerste gemaakt op een vlak stuk tussen Tjæresgrashøgda en Brunkollen, ergens voorbij Blekketjern. Op dat stuk ben ik bijzonder weinig mensen tegengekomen, niet alleen omdat dat stuk het verst van Fossum verwijderd ligt, maar ook omdat zaterdag eigenlijk niet de traditionele dag voor uitstapjes is in Noorwegen. Zaterdag is gewoonlijk gereserveerd voor inkopen, terwijl zondag de grote uitstapdag is. Bovendien is het zo dat er in de stad maar een dun laagje sneeuw ligt, zodat nogal wat mensen denken dat je eigenlijk niet kan gaan skiën. Ik dacht zelf ook gisterenavond dat het niet mogelijk zou zijn om een te skiën, maar ik ben gelukkig toch maar gegaan. De rest van de toch ging dan via Brunkollen (voor een wafel en een warme cacao) terug naar Østervann en Fossum. Bij de terugtocht vanuit Brunkollen heb ik me wel ergens vergist tijdens de afdaling, want het was eigenlijk de bedoeling via Triungsvann naar Østervann te gaan, niet rechtstreeks. Daardoor was ik een uur vroeger bij de bus dan oorspronkelijk gepland, maar achteraf gezien was dat zo erg nog niet.Wel grappig was dat toen ik over Østernvann «vloog», twee buitenlanders (ik vermoed ergens uit het Midden-Oosten aan de taal te horen) mij duidelijk voor een Noor hielden. Aan de stuwdam stonden ze foto's van mekaar te nemen, en toen ik recht op hen af kwam geskiëd namen ze snel een foto met mij op de achtergrond!
